Do działań minimalizujących szkody od czynników abiotycznych, takich jak wiatry, okiść oraz wahania wilgotności, należy zaliczyć:

· odpowiednie planowanie cięć rębnych z przestrzeganiem zaplanowanych rodzajów rębni, kierunków cięć a w przypadku rębni gniazdowych odpowiedni  dobór kształtu i wielkości gniazd,

· prawidłowe prowadzenie cięć pielęgnacyjnych (bez zbytniego rozluźnienia zwarcia),

· urozmaicanie składu gatunkowego upraw.

Jako zabiegi profilaktyczne przeciw szkodnikom upraw proponuje się:

· zachowanie odpowiednich terminów i sposobów pielęgnowania gleby,

        · oczyszczanie powierzchni zrębowych.

a jako metody zwalczające te szkodniki:

· stosowanie środków chemicznych o działaniu kontaktowym oraz pułapek klasycznych i feromonowych.

Ograniczeniu szkód ze strony szkodników pierwotnych młodników służą:

· zakładanie wielogatunkowych upraw,

· prawidłowe wykonanie czyszczeń wczesnych i późnych (unikanie nadmiernego przerzedzenia),

· stosowanie pułapek klasycznych i opasek lepowych.

Ochrona starszych drzewostanów przed szkodnikami pierwotnymi polega głównie na zwiększeniu ich odporności a w przypadku nadmiernej gradacji na stosowaniu zwalczania chemicznego. Do metod zwiększających odporność drzewostanów należy zaliczyć:

a) metody hylotechniczne (agrotechniczne):

· racjonalna przebudowa drzewostanów, mająca na celu dostosowanie składu gatunkowego drzewostanów do warunków siedliskowych,

· stosowanie rodzimego materiału sadzeniowego - przestrzeganie regionalizacji nasiennej,

· prawidłowe prowadzenie cięć pielęgnacyjnych,

· przestrzeganie zasad higieny lasu.

b) metody biologiczne:

· poprawianie warunków biocenotycznych lasu przez wprowadzanie domieszek,

· ochrona istniejących mrowisk,

· stwarzanie dogodnych warunków dla bytowania pożytecznych ptaków,

· stosowanie metody kompleksowo-ogniskowej ochrony lasu, zwłaszcza w uboższych jego fragmentach.

 Do metod ochrony przed szkodnikami wtórnymi należą:

· utrzymanie należytego stanu sanitarnego lasu,

· usuwanie na czas drewna nieokorowanego,

· niedopuszczenie do powstawania nadmiernych przerzedzeń,

· usuwanie drzew zasiedlonych,

· wykładanie drzew pułapkowych i pułapek feromonowych,

· stosowanie preparatów chemicznych do zabezpieczenia drewna nieokorowanego.

Choroby grzybowe występujące na szkółce leśnej i w uprawach są powodowane przez zgorzel siewek, mączniaka dębu i osutkę sosny. Zabiegi przeciwko tym chorobom wchodzą   w zakres profilaktyki polegającej na zabezpieczeniu roślin za pomocą fungicydów lub na innych działaniach utrudniających infekcję.  

Do metod zapobiegawczych przeciwko hubie korzeniowej i opieńce miodowej, zagrażającym starszym drzewostanom (szczególnie na gruntach porolnych), należą:

· zachowanie odpowiedniego terminu wykonania cięć pielęgnacyjnych,

· ograniczenie mechanicznego przygotowania gleby na powierzchniach zagrożonych przez opieńkę,

· odpowiedni dobór składu gatunkowego upraw na gruntach porolnych,

· zabezpieczanie pniaków preparatami chemicznymi i biologicznymi   

· rozluźnienie więźby w zakładanych zalesieniach,

· ochrona przed zwierzyną.

Do metod ochrony lasu zmierzających do ograniczenia szkód wyrządzanych przez zwierzynę łowną, która na terenie nadleśnictwa stanowi poważne zagrożenie, należą:

a) z grupy metod biologicznych:

· dostosowanie liczebności zwierzyny do bazy pokarmowej i pojemności łowisk,

· poprawa warunków bytowych zwierzyny (wyłączanie z użytkowania stałych ostoi zwierzyny, dokarmianie w okresach niedoboru pokarmowego),

· zachowanie właściwej struktury płci i wieku.

b) z grupy metod mechanicznych:

· grodzenie upraw,

· ochrona indywidualna sadzonek (osłony),

c) z grupy metod chemicznych:

· stosowanie repelentów.